Z Ewangelii na każdy dzień – 25 styczeń

Pierwsze czytanie:

 (Dz 22, 3-16)
Paweł powiedział do ludu: "Ja jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary. W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” Odpowiedziałem: „Kto jesteś, Panie”. Rzekł do mnie: „Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz”. Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli. Powiedziałem więc: „Co mam czynić, Panie?” A Pan powiedział do mnie: „Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić”. Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy. Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: „Szawle, bracie, przejrzyj!” W tejże chwili spojrzałem na niego.On zaś powiedział: „Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!”

Psalm:

(Ps 117, 1-2)
REFREN: Całemu światu głoście Ewangelię

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.

Aklamacja (Łk 4,18-19)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia:

(Mk 16, 15-18)
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Wydarzenie pod Damaszkiem, które z Saula z Tarsu, gorliwego faryzeusza prześladującego chrześcijan, uczyniło gorliwego wyznawcę i apostoła Jezusa Chrystusa, zrelacjonowane jest na kartach Dziejów Apostolskich trzy razy. Pierwszy raz opowiada je narrator, a potem przytoczone są relacje samego Pawła, złożone wobec swych rodaków, po hebrajsku, oraz – tym razem po grecku – wobec Heroda Agryppy. Czytelnik może się dziwić tej częstotliwości, zwłaszcza że opowieści te, choć różnią się drobnymi detalami, wyraźnie odnoszą się do jednego wydarzenia i w zasadzie są ze sobą zgodne. Także w Liście do Galatów (1,12) robi aluzję do tego wydarzenia. Dlaczego Paweł wciąż do niego powraca? Dlaczego jest to ważny element jego przepowiadania? Bo spotkał wtedy Chrystusa, rozmawiał z Nim, i to zmieniło jego życie.
Nawrócenie św. Pawła przypomina nam, że każde nawrócenie to nie tylko proces intelektualny, polegający na ocenie argumentów przemawiających za prawdziwością wiary. To przede wszystkim wydarzenie między osobami, z których jedną jest Bóg objawiający się człowiekowi. Racjonalne fundamenty wiary są zawsze zarazem fundamentem wątpliwości, taka jest bowiem natura ludzkiej racjonalności, że karmi się pytaniami i kwestionowaniem już zdefiniowanych odpowiedzi. Pewna może być tylko więź między osobami.

Komentarz do pierwszego psalmu

Najkrótszy w całym Piśmie Świętym psalm jest wezwaniem do wychwalania Boga, skierowanym do wszystkich ludów i narodów Ziemi. Choć wyznawcy judaizmu prowadzili w czasach pierwotnego chrześcijaństwa intensywną akcję misyjną polegającą na przyciąganiu do wspólnot synagogalnych nie-Żydów, to dopiero chrześcijanie poszli aż na krańce świata z dobrą nowiną o zbawieniu, jakim Bóg obdarza każdego człowieka. Jest to owoc Chrystusowej męki i Jego zmartwychwstania.

Komentarz do Ewangelii

Zakończenie Ewangelii według św. Marka to tekst, który budzi wiele dyskusji wśród komentatorów, ponieważ pewna część najstarszych rękopisów kończy się dość zaskakująco, bowiem pozostawia czytelnika z obrazem kobiet, które w wielkim przerażeniu odeszły od pustego grobu Jezusa. Tak zwane dłuższe zakończenie tej Ewangelii pokazuje natomiast spotkania Chrystusa z Marią Magdaleną i uczniami po zmartwychwstaniu. Jednak świadectwa tych osób nie spotykają się z wiarą pozostałych członków wspólnoty, która skupiła się wokół Jezusa. Dopiero ukazanie się Pana całej grupie Jedenastu sprawiło, że ten opór ich serca został przełamany. Im, którym „wyrzucał (…) brak wiary” (Mk 16,14), powierzył misję głoszenia dobrej nowiny o królestwie, chrzczenia. Wyposaża ich w możliwość czynienia znaków, które mają potwierdzić ich nauczanie. Dzielenie się Ewangelią nie jest wynikiem nadmiaru wiary, ale sposobem jej umacniania. Dotyczy to także i nas.

Komentarze zostały przygotowany przez o. dr hab. Waldemarze Linke CP

źródło: mateusz.pl

  (Łk 4,18-19)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Módlmy się.

(Ps 117, 1-2)
Całemu światu głoście Ewangelię