Ewangelia na każdy dzień (14 sierpnia)

Pierwsze czytanie:

 (Ez 9,1-7;10,18-22)
Pan wołał donośnie, tak że ja słyszałem: "Zbliżcie się, straże miasta, każdy z niszczycielską bronią w ręku!" I oto przybyło sześciu mężów drogą od górnej bramy, położonej po stronie północy, każdy z własną niszczycielską bronią w ręku. Wśród nich znajdował się pewien mąż, odziany w lnianą szatę, z kałamarzem pisarskim u boku. Weszli i zatrzymali się przed ołtarzem z brązu. A chwała Boga Izraela uniosła się znad cherubów, na których się znajdowała, do progu świątyni. Następnie, zawoławszy męża odzianego w szatę lnianą, który miał kałamarz u boku, Pan rzekł do niego: "Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy, i nakreśl ten znak Taw na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi". Do innych zaś rzekł, tak iż słyszałem: "Idźcie za nim po mieście i zabijajcie! Niech oczy wasze nie znają współczucia ni litości! Starców, młodzieńców, panny, niemowlęta i kobiety wybijcie do szczętu! Nie dotykajcie jednak żadnego męża, na którym będzie ów znak. Zacznijcie od mojej świątyni!" I tak zaczęli od owych starców, którzy stali przed świątynią. Następnie rzekł do nich: "Zbezcześćcie również świątynię, dziedzińce napełnijcie trupami!" Wyszli oni i zabijali w mieście. A chwała Pańska odeszła od progu świątyni i zatrzymała się nad cherubami. Cheruby rozwinęły skrzydła i uchodząc, uniosły się z ziemi na moich oczach, a koła z nimi. Zatrzymały się w wejściu do wschodniej bramy świątyni Pańskiej, a chwała Boga Izraela spoczywała nad nimi, u góry. Była to ta sama Istota żyjąca, którą oglądałem pod Bogiem Izraela nad rzeką Kebar, i poznałem, że były to cheruby. Każdy miał po cztery oblicza i cztery skrzydła, a pod skrzydłami coś w rodzaju rąk ludzkich. Wygląd ich twarzy był podobny do tych samych twarzy, które widziałem nad rzeką Kebar. Każdy poruszał się prosto przed siebie.

Psalm:

(Ps 113,1-6)
REFREN: Ponad niebiosa sięga chwała Pana

Chwalcie słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione,
teraz i na wieki.

Od wschodu do zachodu słońca,
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co ma siedzibę w górze,
i w dół spogląda
na niebo i na ziemię?

Aklamacja (2 Kor 5,19)
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

Ewangelia:

 (Mt 18,15-20)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Niestety, stało się! Cierpliwość Boga skończyła się. W poprzedzającym fragmencie Ezechiel zobaczył grzechy w świątyni jerozolimskiej, a teraz opisuje zagładę Jerozolimy. Obrzydliwe grzechy Izraelitów zostają ukarane. Bóg mieszkający w Jerozolimie postanowił oszczędzić jednak wiernych Jego wyznawców. Nakazuje mężowi w lnianej szacie nakreślić na ich czołach znak Taw. Jest to ostatnia litera alfabetu hebrajskiego, która w pisowni syro-fenicjańskiej miała kształt krzyża równoramiennego. Dla Żydów czynność ta kojarzyła się z wydarzeniami nocy paschalnej, kiedy to krew na ościeżach domów powstrzymywała aniołów przed zagładą Izraelitów w Egipcie. Chrześcijanie zaś widzą w tym wydarzeniu zapowiedź zbawczej mocy krzyża Chrystusa. Echo tej Bożej czynności dostrzegamy w Apokalipsie, gdzie słyszymy: Powiedziano jej, aby nie niszczyła ani ziemskiej trawy, ani jakiejkolwiek rośliny czy drzewa, lecz tylko ludzi, którzy nie mają na czole pieczęci Boga (Ap 9,4). Starajmy się zachowywać wierność Bogu, aby przed dniem Pana jego wysłańcy zdążyli nas opieczętować znakiem Chrystusa!

Komentarz do psalmu

Psalm 113 wraz z psalmami 114-118 śpiewano podczas wieczerzy paschalnej. Psalmy te w pismach żydowskich nazywane są jako „Egipski Hallel". Psalm 113, jako mały Hallel, był śpiewany po drugim kielichu wina podczas Paschy.
Św. Jan Chryzostom zauważa, że Imię Pańskie błogosławione jest przez nasze cnotliwe życie i wskazuje na słowa apostoła Pawła: Chwalcie Boga w waszym ciele i w waszych duszach, które są od Boga (por. 1 Kor 6,20). Dalej zachęca, aby chwalić Pana czystym usposobieniem serca wraz z Hiobem, który po wstrząsających wiadomościach powiedział: Niech imię Pana będzie błogosławione, teraz i na wieki (Hi 1,21). Zdanie to jest wypowiadane przez modlących się liturgią godzin, ale może stać się również naszym aktem strzelistym współgrającym ze słowami z Modlitwy Pańskiej: bądź wola Twoja!

Komentarz do Ewangelii

Słowa Jezusa dotyczące napomnienia braci i sióstr w wierze następują zaraz po perykopie o zaginionej owcy. Wierzący – tak jak dobry pasterz – powinni dbać o swoich współbraci, zwłaszcza tych, którzy się zagubili i stają się powodem deprawacji. Gdy jesteśmy świadkami takiej sytuacji, jesteśmy zobowiązani do napomnienia współwierzącego. Jezus jest najlepszym psychologiem i zaleca, żeby upominać „w cztery oczy”. Wtedy upominany nie będzie czuł się napiętnowany i łatwiej będzie mu przyjąć napomnienie. Czy takie sytuacje są nam znane? Nie tylko chodzi o społeczność Kościoła, ale również w pracy zdarzają się sytuacje zbesztania pracownika w obecności innych osób. Zapewne nie jest to budujące i służące poprawie.
Gdy takie napomnienie nie przyniesie skutku, Jezus zaleca wziąć ze sobą jeszcze jedną lub dwie osoby i w ich obecności ponownie napomnieć grzeszącego. Interesujące jest to, że Jezus wskazuje przez to na społeczny wymiar wiary i odwołuje się tu do zalecenia z Księgi Powtórzonego Prawa: Dla orzeczenia czyjejś winy lub grzechu nie wystarczy tylko jeden świadek. Takie orzeczenie, w każdym przypadku dotyczącym popełnionego grzechu, musi się opierać na zeznaniu dwóch lub trzech świadków (Pwt 19,15). Ten społeczny wymiar wiary dotyczy również modlitwy. Jezus zapewnia nas, że gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich. Naturalną taką grupą jest małżeństwo lub rodzina. Zapraszając Jezusa do naszego grona, możemy mieć pewność, że taka wspólna modlitwa będzie owocowała zdrojem łask Ojca, który jest w niebie.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Andrzeja Kosińskiego

źródło: mateusz.pl

  (2 Kor 5,19)
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

Módlmy się.

(Ps 113,1-6)
Ponad niebiosa sięga chwała Pana