Ewangelia na każdy dzień (10 październik)

Pierwsze czytanie:

 (Jon 3, 1-10)
Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: "Wstań, idź do wielkiego miasta Niniwy i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam". Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak Pan powiedział. Niniwa była miastem bardzo rozległym, na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: "Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona». I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i od największego do najmniejszego oblekli się w wory. Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Wstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, oblókł się w wór i siadł na popiele. Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie, co następuje: "Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. Niech ludzie i zwierzęta obloką się w wory i niech żarliwie wołają do Boga. Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą popełnia swoimi rękami. Kto wie, może się odwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, a nie zginiemy?" Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Psalm:

(Ps 130 (129), 1-2. 3-4. 7bc-8)
REFREN: Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl Twe ucho
na głos mojego błagania.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby ze czcią Ci służono.

U Pana jest bowiem łaska,
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela
ze wszystkich jego grzechów.

Aklamacja (Łk 11, 28)
Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je wiernie.

Ewangelia:

(Łk 10, 38-42)
Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: "Panie, czy ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła". A Pan jej odpowiedział: "Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W kolejnej odsłonie historii Jonasza opowieść przenosi się do Niniwy. Symbol wszystkiego, co obce i wrogie, stolica imperium, które zmiażdżyło królestwo Izraela, okazuje się być przedmiotem troski Boga. Jonasz, przełamany ocaleniem, przemieniony trzema dniami ciemności, wyrusza z orędziem nawrócenia. Misja niemożliwa do spełnienia. Tak mogłoby się wydawać po ludzku. Jednak nie tylko Bóg potrafi zaskoczyć serca ludzi. Również ludzie pogrążeni w grzechu i ciemności, mogą zaskoczyć otwartością na autentyczne zaproszenie do nawrócenia. Miasto pychy staje się stolicą pokory. Miasto nieczystych okazuje się mieć więcej nadziei w Bogu, niż święte Jeruzalem. Mówiąc słowami Apostoła Narodów – gdzie wzmógł się grzech, tam tym obficiej rozlała się łaska. Nawrócenie i skrucha Niniwitów są autentyczne i głębokie. Nie mówi i nie działa przez nich tylko strach przed katastrofą i zniszczeniem. Są świadomi zła, którego się dopuścili, i weszli na drogę pokuty. Jeszcze jeden dowód na to, że dla Boga nie ma nikogo straconego, że prawdziwa skrucha serca prowadzi do ocalenia życia.

Komentarz do psalmu

Modlimy się dziś jednym z najpiękniejszych psalmów pokutnych – Psalmem 130, w tradycji łacińskiej znanym, dzięki jego pierwszym słowom w wersji Hieronimowej Wulgaty, jako psalm De profundis – „Z głębokości”. Kontekst dzisiejszej liturgii słowa czyni ten psalm modlitwą Niniwitów w drodze do nawrócenia. Głębokością, z której wołają ludzie, nie są przepaście ziemi czy morskie głębiny. Skruszone serca wołają z dna swoich nocy. Człowiek woła do Boga z głębokości swoich upadków. Pragnienie jest tylko jedno – Boże przebaczenie. Trwanie w grzechu równa się śmierci. Tylko wołanie o Bożą łaskę daje przebaczenie, które oznacza powrót do życia.

Komentarz do Ewangelii

Opowieść Ewangelii Łukasza wprowadza nas dziś do domu dwóch sióstr: Marty i Marii. Kolejny raz sprawdza się powiedzenie, że nikt tak nie różni się między sobą, jak rodzeństwo. Siostry mają zdecydowanie różne temperamenty. Jedna jest bohaterką i perfekcyjną panią domu, druga chętnie policzy gwiazdy w bezsenną noc, bez większego zwracania uwagi na wszystko, co dzieje się wokół. Pośrodku nich – Jezus. Przyjmuje zarówno zabieganie Marty jak i zasłuchanie Marii. Prowadzi, jak zawsze, w stronę miłości. To ona jest kluczem do odkrycia tego, co liczy się naprawdę. Zasłuchanie bierze górę nad zabieganiem tylko wtedy, kiedy jest owocem miłości.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Jarosława Kwiatkowskiego

źródło: mateusz.pl

 (Łk 11, 28)
Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je wiernie.

Módlmy się.

 Panie, spraw, abym przejrzał! Otwórz moje uszy, abym słyszał głos twój Panie