Zmarł Jarosław Edward Wenderlich

Drogi Przyjacielu,
dzisiaj, 27 kwietnia 2016 roku, dowiedziałem się o Twojej śmierci . Kilka dni temu, 19 kwietnia, w Filharmonii Pomorskiej wręczono Tobie medal Kazimierza Wielkiego. Przedstawiłeś propozycję, aby nazwę Most Uniwersytecki zmienić na Most Uniwersytecki im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego – może za naszego życia Twoja prośba się zostanie wysłuchana. Wspominam Ciebie jako dobrego i prawego człowieka. Dziękuję Ci za społeczną pomoc prawną w l. 90. XX w. udzieloną Solidarności Nauczycielskiej.

Albin Zieliński

Jarosław Edward Wenderlich urodził się 14 X 1948 r. w Bydgoszczy. Ukończył Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu (Wydział Prawa, 1970).

W latach 1966–1970 członek ZSP. W III 1968 uczestnik protestu studenckiego w Bydgoszczy. Od 1971 do 1972 r. pracownik Wydziału Finansowego Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy, w 1972 pracownik redakcji „Dziennika Wieczornego”, w 1973 r. sekretarz redakcji „Echa ZNTK” w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego (później PESA), w l. 1973–1974 redaktor naczelny „Naszej Trybuny” w Zakładach Rowerowych Predom-Romet w Bydgoszczy, 1974–1981 aplikant, asesor i podprokurator w Prokuraturze Wojewódzkiej, 1982–1990 radca prawny w Zrzeszeniu Właścicieli i Zarządców Domów.

Był współzałożycielem pisma MKZ Regionu Bydgoskiego „Wolne Związki” (X 1980), autorem artykułów (V–XI 1981) współredaktorem. Od X 1980 r. kolportował lokalną i ogólnopolską prasę niezależną, plakaty i ulotki. W I 1981 współzałożył „Chłopską Sprawę”, organ „S” RI Regionu Bydgoskiego, Toruńskiego i Włocławskiegoł; był jej redaktorem naczelnym i autorem artykułów. Od II–V 1981r. etatowy rzecznik prasowy i doradca prawny oraz członek MKZ Regionu Bydgoskiego; w III 1981 uczestnik porozumień z władzami w związku z kryzysem bydgoskim; obecny na sesji WRN. Od VI 1981 członek zespołu redakcyjnego „Serwisu Informacyjnego” MKZ.

Po 13 XII 1981 działacz podziemia. W 1982 członek założyciel Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom w Bydgoszczy; współorganizator i uczestnik Mszy za Ojczyznę oraz Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. 1982–1989 autor artykułów w „Informatorze Bydgoskim” i „Bydgoskim Podziemnym Serwisie Informacyjnym NSZZ «Solidarność» Regionu Bydgoskiego”. Kolporter książek niezależnych (Rewolucja bez rewolucji, Polska zgwałcona, Katyń), znaczków z podobizną Lecha Wałęsy (1985), kalendarzy (1983–1989). W 1987 współzałożyciel pism podziemnych: „Chrześcijańskiego Informatora Kulturalnego” i „Świadectwa”, autor artykułów, 1989–1990 redaktor naczelny „Świadectwa”. Zatrzymywany na 48 godz. (przed manifestacjami 1 i 3 V 1983 w Bydgoszczy), przesłuchiwany (w spr. KOS i w związku z nielegalną działalnością wydawniczą), poddawany przeszukaniom, wzywany na rozmowy ostrzegawcze, utrudniano mu pracę radcy prawnego.

Do III 1989 członek KO w Bydgoszczy. W 1989 założyciel Stowarzyszenia Politycznego Prawda i Sprawiedliwość. W latach 1989–1990 tzw. dodatkowy radny z ramienia opozycji w Komisji Praworządności i Przestrzegania Prawa WRN w Bydgoszczy; współzałożyciel, przewodniczący i I wiceprzewodniczący Stronnictwa Pracy w Bydgoszczy. I–VI 1990 członek KZ „S” przy ZR Bydgoskiego, rzecznik prasowy ZR. Od 1990 wicedyrektor, następnie dyrektor Delegatury NIK w Bydgoszczy. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1997), Krzyżem Semper Fidelis (2006), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

Tomasz Rabant