Bł. Wincenty Kadłubek, biskup - patron dnia (09 października)

 Wincenty urodził się między 1155 a 1160 rokiem w Karwowie pod Opatowem. Nieznane jest jego dokładnie pochodzenie - spekuluje się między korzeniami z rodu Porajów lub rodu Lisów. Nazwisko "Kadłubek" datuje się natomiast na wiek XV, jednak przypuszczenia mówią, że pojawiało się ono wcześniej.

Swoje pierwsze nauki Wincenty pobierał w Stopnicy, a następnie w szkole katedralnej w Krakowie pod okiem biskupa Mateusza Cholewy. Wincenty znał księcia Kazimierza Sprawiedliwego, który przypuszczalnie pomógł mu materialnie, by mógł studiować za granicą (w Paryżu lub Bolonii). W 1189 roku otrzymał dyplom Kazimierza Sprawiedliwego, w którym nazywany jest mistrzem, czyli dzisiejszym magistrem, co świadczy o tym, że Wincenty należy do elity uczonych w Polsce. Był on również notariuszem i kanclerzem na dworze księcia, a po otrzymaniu święceń kapłańskich także kapelanem. W tym czasie pisał również Kronikę polską, a wracając zza granicy przywiózł relikwie wcześniej nieznanego w kraju męczennika, św. Floriana. Wznosił od do niego szczególne nabożeństwo. 

Gdy umarł książę Kazimierz, Wincenta mianowano prepopozytem kolegiaty sandomierskiej w 1194 roku, w tym czasie cały czas pisząc Kroniki. 13 lat potem, po śmierci biskupa pełki, na nowego biskupa Krakowa mianowano Wincentego, a wybór ten bullą potwierdził papież Innocenty III. W czasie swojego urzędu odznaczał sie pobożnością i żarliwie wspierał reformy arcybiskupa Kietlicza - uniezależnienie Kościoła od władzy, wprowadzenie celibatu. Przez to brał udział w synodach, na których obecni również byli książęta. Reformy zatwierdzono w 1213. Jako biskup, Wincenty wspierał zakony bożogrobowców i cystersów, nadając im przywileje i darując tereny. Kolejne reformy jakie wspierał to obowiązek spowiedzi i Komunii w czasie Wielkanocy i  ostrzejrze prawa w kwestii małżeństwa. Wprowadzał je gorliwie w swojej diecezji, a także dbał o poziom edukacji szkoł katedralnej, do której sam kiedyś uczęszczał.

W 1218 roku, po 10 latach sprawowania urzędu, Wincenty zrezygnował z bycia biskupem. Zadowolony z wykonanych zadań, wstąpił do klasztoru cystersów w Jędrzejowie. Wstąpując do zakonu, zgodnie z ascetyczną regułą pozostawił swój majątek, bogactwo i sławę. Na spotkanie z wędrującym boso do klasztoru Wincentym wyszedł jego przełożony, Teodoryk. W miejscu gdzie się zobaczyli, ma być usypany Kopiec Spotkania. W klasztorze Wincenty przeżył swoje ostatnie 5 lat życia, wypełniając przez ten czas wszystkie obowiązki, spisane w regule zakonu. Pisał także Kronikę, jednak przez rychłą śmierć doszedł jedynie do roku 1202. Wincenty Kadłubek jest pierwszym hisotrykiem Polski, a jego dzieło napisane piękną łaciną opisuje początki naszego kraju, ale zawiera również poetycką fantazję.

Wincenty zmarł 8 marca 1223 roku w Jędrzejowie. Pochowany został w prezbiterium kościoła, co wskazuje na to, że miał opinię świętego. Jego grób odwiedzali wielcy ludzie, tacy jak Kazimierz Wielki, Kazimierz Jagiellończyk czy Jan Długosz. Wincentemu przypisuje się wiele cudów, nawet wskrzeszenia zmarłych. W kwietniu 1633 roku otwarto jego grób, a znajdujące się w nim ciało było nienaruszone, przeniesiono je do mauzoleum. Od tego momentu ożywił się kult Wincentego, pielgrzymi udawali się na jego grób, odprawiano msze święte ku jego czci. W 1764 oficjalnie zatwierdzono jego kult, a papież Klemens XIII beatyfikował Wincentego Kadłubka.

W ikonografii bł. Wincenty przedstawiany jest w stroju biskupim. Jego atrybutami są pastorał oraz infuła u stóp.

Inni patroni dnia 09.10:

  •  Święci męczennicy Dionizy, biskup, i Towarzysze
  •  Święty Jan Leonardi, prezbiter
  •  Święty Ludwik Bertrand, prezbiter
  •  Święci Cyryl Bertram i Towarzysze, męczennicy
  •  Abraham, patriarcha