Święta Łucja, dziewica i męczennica - patron dnia (13 grudnia)

Łucja pochodzi z Syrakuz na Sycylii. Jej najstarszy żywot datuje się na V wiek. Podaje on, że pochodziła ze znamienitej rodziny, która przeznaczyła ją na żonę dla szlachcica z innej możnej rodziny. Łucja udała się na pielgrzymkę na grób św. Agaty, gdzie objawiła jej się sama święta. Przepowiedziała jej męczeńską śmierć i kazała przygotować się na czekającą ofiarę. Po powrocie Łucja zrezygnowała z woli wyjścia za mąż i złożyła śluby czystości, a majątek rozdała ubogim. Gdy wybuchły prześladowania chrześcijan, jej niedoszły mąż doniósł, że jest chrześcijanką. Chcąc złamać jej wiarę, Łucję poddano torturom, gdy jednak te nie przyniosły skutku, nakazano ją ściąc mieczem. Zmarła 13 grudnia 304 roku, w wieku 23 lub 28 lat. Wokół jej śmierci panuje wiele legend, których autentyczność ciężko jest potwierdzić. Przez mało pewnych informacji o św. Łucji chciano skreślić ją z Martyrologium, jednak w 1894 roku odnaleziono w Syrakuzach grób wystawiony świętej przez niejaką Euschie.

Jest patronką Szwecji oraz Toledo; ponadto także krawców, ociemniałych, rolników, szwaczek, tkaczy; orędowniczką w chorobach oczu. W Skandynawii otoczona jest wielkim kultem. Jej wspomnienie jest świętem światła, kiedy to dzieci zgodnie z tradycja idą w pochodzie prowadzonym przez dziewczynę w wieńcu z zapalonymi świecami na głowie. Tradycja wróżb w dzień św. Łucji spotykana jest także w innych krajach, choćby u słowackich górali. Polscy górale także pamiętają o św. Łucji - od tego dnia przepowiadają pogodę na cały kolejny rok. Jest to również tradycyjny dzień rozpoczęcia przygotowań do Godów.

W ikonografii przedstawia się św. Łucję w stroju rzymskiej niewiasty z palmą męczeństwa w ręce i z tacą, na której leży para oczu.

Inna patronka dnia 13.12:

  •  Święta Odylia (Otylia), opatka