Święci Karol Lwanga i jego Towarzysze, męczennicy - patron dnia (3.06)

 

 

Afryka Północna do VIII wieku wydała wielu świętych. Do pozostałych częścii Afryki:  Afryki Czarej - Środkowej i Południowej - ewangelizacja 

wkroczyła wiele wieków później. Np. do Ugandy chrześcijaństwo dotarło dopiero pod koniec XIX w.

 

W 1879 r. przybyli tam Biali Ojcowie , którzy spotkali się z przychylnością mieszkańców.
Kilka lat później jednak, wraz z misjonarzami anglikańskimi zmuszeni zostali do opuszczenia kraju przez panującego wtedy króla Mtera. Po jego

śmierci na tron Ugandy wstąpił Mwga, i wtedy rozpoczęło się krwawe prześladowania chrześcijan.

 

Pierwsze tragiczne prześladowanie dotknęło misję anglikańską. W Natebe nieopodal Kampali stolicy kraju, , na pale wbito i żywcem spalono trzech uczniów szkockiego misjonarza Mackaya, który uczył tubulców czytać, pisać i nauczał wiary.
Wówczas też z rozkazu króla zginął  pierwszy biskup anglikański, Hannigton.
Wkrótce ofiarą nienawiści padli także katechumeni i neofici katoliccy - wśród nich byli również dworzanie króla. Przez długi czas na uwięzionych katolików wywierano wszelkiego rodzaju naciski aby wymusić na nich porzucenie wiary. Wśród uwięzionych męczenników było dwóch chłopców, liczących zaledwie 12 lat. Kiedy w Namugongo, dnia 3 czerwca 1886 roku zapłonął stos, wrzucono do ognia misjonarzy zawiniętych w trzcinowe maty. Egzekucja odbywała się w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Śmierć poniosło wtedy bardzo wielu męczenników . Papież Benedykt XV beatyfikował ich w dniu 6 czerwca 1920 roku . Karol Lwanga  wyróżniony został pośród nich dlatego, że zachęcał innych do wytrwania i z uśmiechem na twarzy poniósł śmierć.  Tego dnia w raz z nim w tym samym miejscu śmierć poniosło 13 męczenników. Dlatego dzień 3 czerwca papież wyznaczył jako ich doroczne wspomnienie. W dniu 18 października 1964 roku (w niedzielę misyjną) św. Paweł VI, papież kanonizował wspomnianych męczenników wyniósł ich do chwały świętych.


Karol Lwanga był przełożonym królewskich paziów i wodzem plemienia Nagweya. Kiedy do zabito miał 25 lat, spalono go żwycem na stosie. Zgodnie z decyzją papieża Piusa XI z 1934 r. Karol Lwanga obwołany został patronem młodzieży i Akcji Katolickiej w Afryce. Wraz z nim na stosie zginał  Balikudembe, Józef Mukasa, który był pierwszym ministrem króla, dla Chrystusa zdołał pozyskać 150 pogan. Banabakintu skolei był naczelnikiem kilku wiosek murzyńskich. Gdy zginął

miał lat 35. Andrzej Kaggwa, miał wtedy 30 lat, był kapelmistrzem królewskim. Został ścięty, potem porąbany w kawałki. Szczególne męki zastosowano wobec sędziego i namiestnikiem okręgu  Macieja Kalemby, który zginął mając 50 lat, obcięto mu ręce i nogi, wycinano mu żywcem kawałki ciała, palono go, a potem wrzucono w sitowie w nadziei, że się po tylu mękach załamie. Tam też skonał. Maciej Kalemba pozyskał dla Chrystusa ok. 200 współziomków. Mwaggali Noe był garncarzem i garbarzem. 31 maja 1886 roku powieszono go, a następnie przebito włócznią, po czym jego wnętrzności dano na pożarcie wygłodniałym psom.

Krew męczeńska wylana w Ugandzie nie poszła na marne, ale użyźniła czarną glebę afrykańską. Zaraz po ustaniu prześladowania w roku 1890 w Ugandzie było już 2197 katolików i ok. 10 000 katechumenów, którzy przygotowywali się do przyjęcia chrztu. W roku 1906 ich liczba wzrosła do ok. 100 000 katolików i ok. 150 000 katechumenów. Prześladowania chrześcijan w Ugandzie jak i 
w innych częściach Afryki trwają do dzisiaj.

 

 

PioFlo

 

Pozostali patroni dnia 03.06: