Św. Jan z Avili, prezbiter i doktor Kościoła - patron dnia (10 maja)

Św. Jan urodził się 6 stycznia 1500 r. w hiszpańskiej rodzinie szlacheckiej o korzeniach żydowskich w miejscowości Almodóvar del Campo. Majac zaledwie 14 lat, podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Salamance, a później rozpoczął studia filozoficzne i teologię w seminarium duchownym w Alcalá. Gdy zmarli jego rodziców rozdał cały majątek ubogim. Na przyjęcie prymicyjne po uzyskaniu święceń kapłańskich zaprosił do stołu na swój świąteczny  obiad dwunastu żebraków i osobiście im usługiwał przy stole.

 

Miał pragnienie wyjazdu na misje do Ameryki, ale arcybiskup Sewilli zlecił jemu wędrowne misje ludowe. Przemierzył całą Andaluzję, katechizując dzieci i ewangelizując dorosłych uczył ich modlitw, a nade wszystko służył jako spowiadnik. Ponieważ za sprawowane intencje mszalne nie przyjmował ofiar, wiódł nader ubogi żywot. W 1531 r. popadł w tarapaty, gdyż oskarżono go o iluminizm - czyli przeświadczenie, że prawdę możnazgłębić  nie drogą rozumowania, lecz wyłącznie przez intuicję p[rzychodzącą jako oświeceniu umysłu przez Boga. Podejrzewany go
o głoszenie herezji, przez co spędził dwa lata w więzieniu inkwizycji, ale później oczyszczony został
z zarzutów i po wielu interwencjach został zwolniony z aresztu. Po odzyskaniu wolności udał się wpierw do Granady, a potem wrócił do siebie do Andaluzji. Od roku 1540 r. poświęcił się całowicie dziełu tworzenia kolegiów oraz szkół wyższych. Św. Jan założył m.in. uniwersytet w Baeza na południu Hiszpanii. Powołał także do istnienia stowarzyszenie formacyjne życia wewnętrznego.

Do historii przeszedł jako misjonarz ludowy, mistyk, ale takż ejako wykładowca akademicki i autor kilku dzieł o życiu duchowym, które cenili m.in. św. Franciszek Salezy i św. Alfons Liguori.

 

Św. Jan  był bowiem porywającym kaznodzieją, anauki przez niego głoszone doprowadziły do wielu  nawróceń. Należy tu przypomnieć św. Jana Bożego, który po wysłuchaniu jego kazania w Granadzie tak zaczynał okazywać żal za grzechy, że nieomal został uznany za szaleńca, a wicekról Katalonii tak bardzo był poruszony jego kazaniem wygłoszonym podczas pogrzebu Izabeli królowej Portugalii, że natchniony mowami św. Jana wstąpił do zakonu jezuitów - znamy go dalej już jako św. Franciszka Borgiasza. Do grona duchowych podopiecznych św. Jana z Avili, z którymi prowadził listowną korespondencję, należeli także inni święci: Teresa z Ávila, Ignacy Loyola i Ludwik z Granady.

 

Św. Jana z Avili zmarł 10 maja 1569 r. w Montilla w pobliżu Kordoby. Kult św. Jana z Avili zaaprobował papież Klemens XIII, ogłaszając go sługą Bożym dnia 8 lutego 1759 r. Beatyfikował
go papież Leon XIII w dniu 4 kwietnia 1894 r. Natomias kanonizowany został w dniu 31 maja 1970 r.,
św. Paweł VI, papież, który był zdania, że św. Jan z  Avilla powinien być wzorem do naśladowania dla wszystkich księży, cierpiących na kryzys powołania, tożsamości czuy utraty wiary. Papież Benedykt XVI w dniu 7 października 2012 r. ogłoszajac w tym dniu św. Jana z Avili oraz św. Hildegardę z Bingen doktorami Kościoła powszechnego.