Św. Eligiusz, biskup - patron dnia (01.12)

Eligiusz urodził się około 588-590 roku w Chapelat, w gallo-rzymskiej rodzinie, a jego rodzicami byli Terrigia i Eucheriusz. Jego żywot opisał jego przyjaciel, św. Audoenus. Trudnił się on zawodem mennika, stał się on tak dobry w swym zawodzie, że król Chlotar II zlecił mu wykonanie złotego, królewskiego tronu. Wszyscy zachwycali się jego dziełem i do dzisiaj pokazywany jest w Banku Narodowym Francji, nazywa się go „tronem Dagoberta”. Sława Eligiusza sprawiała, że otrzymywał on zewsząd zamówienia. Miał on wykonać grób św. Marcina i mauzoleum św. Dionizego. Miał on także wykonać kielich z Chelles. Dzięki swojemu talentowi, Eligiusz posiadał wielki majątek.

Mimo tego, prowadził on skromny tryb życia, a swe dochody przeznaczał na cele kościele i charytatywne. W 632 roku ufundował opactwo w Solignac, na czele z św. Remaclusem. Rok później ufundował klasztor w Paryżu. Eligiusz był także zaufanym człowiekiem królów Dagoberta I i Chlotara II, powierzyli mu mennicę i królewski skarb. Mimo tych ról, sławy i bogactwa, tęsknił za służbą Bożą. W 639 roku, po śmierci Chlotara II, wstąpił do zakonu. Już po 2 latach mianowano go na biskupa w Noyn-Tournai. Święceń udzielił mu arcybiskup Rouen, św. Audoenus. Eligiusz świetnie sprawdził się w swojej roli, czuł się wręcz ojcem swojej diecezji. Nadal tworzył nowe opactwa i klasztory. Pełnił także posługę misyjną we Flandrii i Fryzji. Eligiusz zmarł 1 grudnia 660 roku. Jego spuścizna to m. in. List do św. Dezyderiusza. Kult Eligiusza powszechny stał się dzięki temu, że był wybitnym rzemieślnikiem i artystą.