Św. Efrem Syryjczyk, diakon i doktor Kościoła - patron dnia (9.06.2024)

 

Efrem pochodzi Nissibis w Mezopotamii, urodził się w około 306 r. . Matka Efrema była chrześcijanką. Z pism syryjskich napisanych przez Efrema łatwo zauważyć, że znał on język i filozofię grecką. Większość swojego dorosłego życia spędził jako diakon u boku biskupów Nissibis: Jakuba i Wologeriusza. Wyręczał biskupów w głoszeniu kazań i w administracji ich diecezją. Należał do ortodoksyjnych przeciwników herezji ariańskiej. Uczestniczył zapewne wraz z biskupem w wielu synodach, których wówczas główną tematyką byli arianie.

Kiedy w roku 367 miasto Nissibis zdobyli Persowie, wyemigrował on do Edessy i tam założył znaną szkołę i rozwinął pełną działalność kaznodziejską i pisarską, prowadził tam również miejscowy chór katedralny. W trosce o zbawienie własnej duszy częstoi udawał się do pustelni, gdzie oddawał się modlitwie i uczynkom pokutnym.

 

W celu zaznajomienia się z sytuacją Kościoła odwiedził Kapadocję i metropolitę, św. Bazylego Wielkiego, by następnie udać się do Egiptu, gdzie w Aleksandrii spotkał się ze św. Atanazym.
W roku 372 Efrem powrócił do Edessy, gdzie zmarł 9 czerwca 373 r. . Efrem cieszył się taką wielką czcią, bo zaraz po  śmierci jego grób stał się miejscem pielgrzymek. Po jego śmierci papież
Benedykt XV ogłosił go doktorem Kościoła.
Efrem był wybitnym znawcą Pisma Świętego i charyzmatycznym kaznodzieją. Pozostawił po sobie bardzo bogatą spuścizna literacką: składają się nań jego dzieła egzegetyczne i apologetyczne, liczne homilie, a przede wszystkim słynne hymny - Pieśni Nissybijskie. Stworzone przez niego hymny liturgiczne przetłumaczono na wiele języków w tym na: grecki, ormiański, łaciński oarz wiele innych. Tematyka tych pism Efrema jest bardzo obszerna; jest w nich mowa o dziewictwie, o postach, o modlitwie za zmarłych, o ofiarnym charakterze Mszy świętej, oraz o realnej obecności Pana Jezusa
w Eucharystii. Wszystkie te dzieła wskazują to na szeroką kulturę teologiczną autora. W wielu swoich tekstach wyraża on swe głębokie przywiązanie i cześć do Maryi Bożej Matki. Święty Efrem nazywany jest często "harfą Ducha Świętego", bowiem z jego utworów pełnych żarliwości
i poetyckiego natchnienia wyłania się osobowość ciepła, wrażliwa o wręcz urzekającej pobożności. Efrem był największym poetą syryjskim,oraz jednym z największych poetów chrześcijańskich w dziejach Kościoła. Św. Efrem czczony jest jako patron Asturii.

W ikonografii św. Efrem przedstawiany jest w stroju diakona lub mnicha. Jego atrybutem jest księga lub zwój pergaminu oraz krowa.