Błogosławiony Benedykt XI, papież - patron dnia (7.07)

 

Mikołaj Boccasini urodził się w Trevisio w 1240 r. . Według dostępnych przekazów ojciec Mikołaja był notariuszem a inne hagiografie podają, zaś, że Mikołaj urodził się w bardzo ubogiej rodzinie - a jego matką  była praczką pracującą dla klasztoru dominikanów. Mikołaj jako młody człowiek wstąpił do Dominikanów w 1254 r i  rychło wykazał się wyjątkowymi zaletami umysłu i ducha. Hagiografie podają, że studiował teologię i filozofię w Wenecji i Mediolanie, a następnie
przez kilka lat wykładał teologię.

 

Po karierze akademickiej został przeorem klasztoru, a później  prowincjałem dominikanów w Lombardii (1282-1296) a nastepnie został wybrany generałem zakonu. Mikołaj w okresie kierowania zakonem bardzo dużą wagę przykładał do nauki - dbał o rozwój studium, a także o dobre kontakty z księżmi diecezjalnymi.
Papież Bonifacy VIII  obdarzył go niebawem najwyższą godnością biskupią w Ostii i powołał go na kardynała. Papież doceniając talent dyplomatyczny  powierzył Mikołajoewi trudne pośredniczenie w zawarciu pokoju między królem Francji, Filipem Pięknym, a królem Anglii, Edwardem I. Później podobną misję szczęśliwie zrealizował na Węgrzech, gdzie rozegrała głośna właśnie walka o tron. W latach 1301-1302 Mikołaj przybył także z misją dyplomatyczną do Polski oraz Serbii i Dalmacji.

Podczas próby puczu kiedy Nogaret i Collonowie napadli na papieża w Anagni, uciekli wówczas wszyscy kardynałowie, on jako jedyny pozostał wiernie przy papieżu Bonifacym VIII. Gdy rozwścieczony Nogaret uderzył papieża tak, że ten przewrócił się na ziemię, obecny przy tym kardynał Mikołaj natychmiast interweniował w obronie papieża, a w jego trzydniowym uwięzieniu niósł mu otuchę. Na szczęście nie tylko kardeynał ale i lud Anagni ujął się za papieżem i zmusił napastników do ucieczki.

 

Kardynał towarzyszył papieżowi w jego triumfalnym powrocie do Rzymu by sam Mikołaj niedługo potem bo w 1303 r. został wybrany następnym papieżem. Niezbyt często się zdarzało w historii Kościoła aby wybór nowego papieża został dokonany - jak w jego przypadku - już w pierwszym głosowaniu. Mikołaj obrał sobie imię Benedykt ku czci papieża Bonifacego VIII, który na chrzcie świetym otrzymał to imię. Papież Benedykt postanowił wtedy aby doprowadzić do zgody między potężnym rodem Colonnów a nie mniej potężnym i ambitnym Filipem Pięknym.

 

Benedykt odwołał zatem wszystkie klątwy rzucone na Filipa przez poprzednika Bonifacego VIII, jednak nie dopuścił do zwołania soboru, którego domagał się Filip, aby podczas niego napiętnować publicznie zmarłego Bonifacego VIII jako heretyka i intruza na Stolicy Apostolskiej. Istnieje duże przypuszczenie, że właśnie tą decyzją Benedykt XI narażajać się możnowładcom własnym życiem zapłacił, gdyż został on wkrótce otruty (trucizna miała być ponoć podana w figach, ulubionych owocach papieża, które miał mu ponoć podał w Perugii ktoś przebrany za zakonnicę z klasztoru św. Petroneli). Gdyby to była prawda, to do osobistej świętości Benedykta dołączyłby również palmę męczeństwa. Benedykt zdjął także ekskomunikę nałożoną przez Bonifacego VIII

na dwóch kardynałów z rodu Colonna. Nie przywrócił im jednak godności kardynalskiej ani nie oddał skonfiskowanych przze Kościół posiadłości, czego się spodziewali jego adwersarze, co w konsekwencji miało doprowadzic do rozruchów jakie później miały miejsce w Rzymie.

 

Jednak Rzym rozdzierany wówczas walkami pomiędzy zwalczającymi się rodami nie zapewnił papieżowi bezpieczeństwa i spokoju. Aby zapewnić sobie bezpieczeństwo papież Benedykt XI w przeniósł się w kwietniu 1304 r. do Perugii. W czasie swego krótkiego pontyfikatu wzmocnił rolę kolegium kardynalskiego, którego rady zasięgał. Papież Benedykt XI był autorem tomu kazań i komentarzy do Ewangelii według św. Mateusza, a także psalmów, Księgi Hioba i Apokalipsy,
które napisał jeszcze w okresie, kiedy był wykładowcą teologii w Trewirze i Genewie.
benedykt na Stolicy Apostolskiej zasiadał niecały rok (od 27 października 1303 roku do 7 lipca
1304 roku). Jego doczesne szczątki do dziś znajdują się w okazałym grobowcu w kościele pw.
św. Dominika w Perugii. Kult publiczny bł.. Benedykta XI zatwierdził papież Klemens XII w 1736 roku.  Imię błogosławionego na dzień 7 lipca wpisał do Martyrologium Rzymskiege  dopiero
jego imiennik papież Benedykt XIV w 1748 roku.