O Adonai, Wodzu Izraela! [WIELKIE ANTYFONY]

O Adonai, et dux domus Israel, qui Moysi in igne flammæ rubi apparuisti, et ei in Sina legem dedisti: veni ad redimendum nos in brachio extenso.
O Adonai, Wodzu Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił się Mojżeszowi i na Synaju dałeś mu Prawo; przyjdź nas wyzwolić swym potężnym ramieniem.

Tak brzmi druga z serii wielkich antyfon.

O Najwyższy Panie! Adonai! Przyjdź, aby nas odkupić, nie w swojej potędze, lecz w swojej pokorze. Kiedyś objawiłeś się Mojżeszowi, swojemu słudze, pośród boskiego płomienia; dałeś swojemu ludowi Prawo wśród grzmotów i błyskawic. Teraz nie chodzi już o to, by przerażać, lecz by zbawiać.

Dlatego Twoja najczystsza Matka, Maryja, świadoma wraz ze swoim małżonkiem Józefem dekretu Cesarza, który zmusza ich do podróży do Betlejem, przygotowuje się na Twoje błogosławione narodziny. Dla Ciebie, Boskie Słońce, szykuje pokorne pieluszki, które osłonią Twoją nagość i ochronią Cię przed zimnem tego świata, który sam stworzyłeś. W chwili, gdy pojawisz się na ziemi, wśród nocy i ciszy, przyniesiesz nam wybawienie z niewoli naszego pychy. Twoje ramię okaże się potężniejsze właśnie wtedy, gdy wydawać się będzie słabsze i nieruchome w oczach ludzi.

Wszystko jest gotowe, o Jezu! Twoje pieluszki czekają na Ciebie. Wyrusz więc niebawem i przyjdź do Betlejem, by odkupić nas z rąk naszego wroga.

Prosper Gueranger, L’Année liturgique