12 września 2025 r., Piątek Dzień Powszedni albo wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi

Słowo Boże z liturgii na dzień bieżący. Kolor szat: zielony Rok C, I XXIII Tydzień zwykły
Inne z kategorii
Reguła dnia – 2025-09-12
Reguła dnia – 2025-09-11
12 września 2025 r., Piątek
Dzień Powszedni albo wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi
Kolor szat: zielony
Rok C, I
XXIII Tydzień zwykły
z dnia
1. czytanie: 1 Tm 1, 1-2. 12-14 Pozdrowienie i dziękczynienie Pawła za nawrócenie
Psalm: Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 11 (R.: por. 5a) Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Aklamacja: Por. J 17, 17ba
Ewangelia: Łk 6, 39-42 Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?
ze wspomnienia
1. czytanie: Ef 1, 3-6. 11-12 Bóg wybrał nas w Chrystusie przed założeniem świata
1. czytanie: Ga 4, 4-7 Bóg zesłał swego Syna, zrodzonego z Niewiasty
Psalm: Łk 1, 46b-48. 49-50. 51-53. 54-55 (R.: por. 49a) Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla mnie
albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko
Aklamacja: Por. Łk 1, 45
Ewangelia: Łk 1, 39-47 Błogosławiona jest, która uwierzyła
z dnia
1. czytanie
1 Tm 1, 1-2. 12-14 Pozdrowienie i dziękczynienie Pawła za nawrócenie
Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa według nakazu Boga naszego, Zbawiciela, i Chrystusa Jezusa, naszej nadziei - do Tymoteusza, swego prawowitego dziecka w wierze. Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana.
Dzięki składam Temu, który mnie umocnił, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał mnie za godnego wiary, skoro przeznaczył do posługi sobie mnie, dawniej bluźniercę, prześladowcę i oszczercę. Dostąpiłem jednak miłosierdzia, ponieważ działałem z nieświadomością, w niewierze. A nad miarę obfita okazała się łaska naszego Pana, wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.
Oto Słowo Boże
Psalm
Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 11 (R.: por. 5a)
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Aklamacja
Por. J 17, 17ba
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,
uświęć nas w prawdzie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia
Łk 6, 39-42 Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?
Jezus opowiedział uczniom przypowieść:
«Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?
Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego».
Oto słowo Pańskie
ze wspomnienia
1. czytanie
Ef 1, 3-6. 11-12 Bóg wybrał nas w Chrystusie przed założeniem świata
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu - my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie.
Albo:
Oto Słowo Boże
1. czytanie
Ga 4, 4-7 Bóg zesłał swego Syna, zrodzonego z Niewiasty
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.
Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze!» A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
Oto Słowo Boże
Psalm
Łk 1, 46b-48. 49-50. 51-53. 54-55 (R.: por. 49a)
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla mnie
albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko
Wielbi dusza moja Pana, *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla mnie
albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla mnie
albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko
Okazał moc swego ramienia, +
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.*
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,*
a bogatych z niczym odprawił.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla mnie
albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,*
pomny na swe miłosierdzie,
jak obiecał naszym ojcom,*
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla mnie
albo: Bądź pochwalona, Boża Rodzicielko
Aklamacja
Por. Łk 1, 45
Alleluja, alleluja, alleluja
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo,
która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia
Łk 1, 39-47 Błogosławiona jest, która uwierzyła
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała:
«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».
Wtedy rzekła Maryja: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim».
Oto słowo Pańskie
Rozważania do liturgii:
• Krzysztof Wons SDS/Salwator
• Ks. Piotr Szeląg
• Ks. Wojciech Węgrzyniak
• DrogaDoJezusa.com
• O. Michał Legan OSPPE
• "Żyć Ewangelią" (wyd. Pomoc)
Kontakt: liturgia (at) niedziela.pl