Z Ewangelii na każdy dzień – 25 grudzień

Pierwsze czytanie:

(Iz 52,7-10)
O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: „Twój Bóg zaczął królować”. Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; I wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.

Psalm:

(Ps 98,1,2-3ab,3cd-4,5-6)
REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana i Króla się radujcie.

Drugie czytanie:

(Hbr 1,1-6)
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: „Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził?” I znowu: „Ja będę Mu ojcem, a On będzie mi synem”. Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: „Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży”.

Aklamacja
Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.

Ewangelia:

(J 1,1-18)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Izajasz to jeden z największych proroków Starego Testamentu, który zapowiadał przyjście Mesjasza. Fragment, przygotowany na dziś do refleksji, pochodzi z drugiej części Księgi Pocieszenia, napisanej na wygnaniu w Babilonii. Prorok zapowiada wyjście z niewoli a także odbudowę Świątyni. W przekładzie Pisma Świętego, opracowanym z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła, czytamy: „Jak bardzo oczekiwane są na górach stopy zwiastuna dobrej nowiny, który głosi pokój, zwiastuje dobro…”. Nadchodzi nowa rzeczywistość, czujemy atmosferę oczekiwania, która napawa radością. Nadchodzi Królestwo Boże, które przyniesie pokój, dobro i zbawienie. Wszyscy cieszymy się kolejnym Bożym Narodzeniem, ale czy wszyscy otworzyliśmy swoje serca, aby przyjąć Jezusa? Przyjąć Go – to zerwać z grzechem, wyrzec się grzechu. Pozwólmy, aby poprzez nasze życie, Królestwo Boże urzeczywistniało się w dzisiejszym świecie.

Komentarz do psalmu

Piękny tekst, który pokazuje przymioty Boga takie jak sprawiedliwość, dobroć, wierność. To hymn, który przedstawia działanie Boga, skierowane ku człowiekowi. Być może autor psalmu wspomina Izraelitów, którzy wyszli z niewoli babilońskiej, czego świadkiem były inne narody. Bóg nie zapomina o swym ludzie, nie zawsze dochowującym zawartego przymierza. Psalmista mówi: „śpiewajcie, grajcie, chwalcie”. Zaprasza całe stworzenie do wyrażania radości na cześć Pana. „Ziemia ujrzała swego Zbawiciela”. Radujmy się i cieszmy, gdyż narodził się Zbawiciel. Rozważajmy dziś to niezwykłe dzieło Boga, przeznaczone dla wszystkich ludzi, w którym jest nasze zbawienie.

Komentarz do drugiego czytania

Tekst tego Listu nie był rozpowszechniony wśród pierwszych chrześcijan. W II wieku wśród wymienianych Listów Świętego Pawła nie było o nim mowy. Bezpośrednie wzmianki u Klemensa Aleksandryjskiego o istnieniu tekstu przypadają na lata 150 – 212. Odwołuje się on wprost do Listu do Hebrajczyków. W kwestii autorstwa Listu, uważa się go za pismo pochodzenia apostolskiego. Biblijni prorocy przemawiali w imieniu Boga. Żyli i działali przed wiekami i zawsze byli mocno związani z Narodem Wybranym. Wypełniając ich zapowiedzi, Bóg zesłał swojego Syna – Jezusa. W Katolickim Komentarzu Biblijnym czytamy: „Chrystus został przedstawiony, jako ostateczne Słowo Boże”. Przychodzi też w czasie ostatecznym, o czym byli przekonani ówcześni chrześcijanie. Jest On „odblaskiem chwały Boga i odbiciem Jego istoty”. Autor tekstu konfrontuje Jezusa z aniołami. Do żadnego z nich Bóg nie powiedział: „Ty jesteś moim Synem”. Opisuje, że aniołowie Mu służą, że Jego imię jest wywyższone. W Jezusie spełniają się Boże obietnice, w Nim dokonuje się oczyszczenie z grzechów. W Jego Osobie Bóg zsyła nam przebaczenie i okazuje miłosierdzie. „Ty jesteś moim Synem, Ja Ciebie dziś zrodziłem”. Syn posiada władzę, którą otrzymuje od Boga Ojca.

Komentarz do Ewangelii

Tekst dzisiejszej Ewangelii znacznie różni się od Ewangelii synoptycznych. Kształtował się bardzo długo, pod wpływem różnych okoliczności. Jest to tekst poetycki, który dziedziczy wiele z dorobku poezji Bliskiego Wschodu. Prolog, czyli pierwsze osiemnaście wersetów, także różni się od reszty Ewangelii. „Na początku było Słowo”. To Słowo przyszło z Nieba od Boga do ludzi. Ono zawsze było u Boga. Ma Ono moc, gdyż dzięki Niemu świat zaistniał. Ojciec posyła Syna, a On wypełnia Jego wolę. Ojciec i Syn stanowią jedno. Jezus wyjaśnia uczniom, że On jest w Ojcu, a Ojciec w Nim. Niewidzialny Bóg stał się widzialny w swoim Synu, którego posłał na ziemię. Bóg posyła swego Syna, abyśmy ujrzeli Jego chwałę. „Przyszło do swojej własności, lecz swoi Go nie przyjęli”. Przyjąć – oznacza wejść w relację. Jezus jest darem dla świata, jest darem dla każdego człowieka. Jeżeli odrzucamy ten dar, niszczymy również relacje między sobą. Przyjęcie od Pana Boga tego wspaniałego daru może zmienić każdego z nas i nasze życie.

Komentarze zostały przygotowany przez s. Elżbietę Zakrzewską

Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.