Z Ewangelii na każdy dzień – 17 grudzień

Pierwsze czytanie:

(Rdz 49, 1a. 2. 8-10)
Jakub przywołał swoich synów i powiedział do nich: "Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego! Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon! Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew się czai, gotuje do skoku, do lwicy podobny, któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska zabrana spośród jego kolan, aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!"

Psalm:

(Ps 72 (71), 1-2. 3-4ab. 7-8. 17)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Niech góry przyniosą pokój ludowi,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.

Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Niech jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.

Aklamacja
Mądrości Najwyższego, która zarządzasz wszystkim mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.

Ewangelia:

 (Mt 1, 1-17)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Lektura krótkiego czytania z Księgi Rodzaju może wzbudzić w nas słuszne pytanie, jaki związek ma ono z adwentowym oczekiwaniem na wspomnienie narodzenia Jezusa?
Wyobraźmy sobie tę sytuację. Jakub tuż przed śmiercią kieruje ostatnie słowa do swoich synów. Dokonuje patriarchalnego błogosławieństwa, które w Biblii często dotyczy przyszłych losów potomków, szczególnie mających związek z żyznością ziemi, płodnością rodu i stosunkami pomiędzy członkami rodziny. Błogosławieństwa i przekleństwa wypowiadane przez głowę rodu były zawsze traktowane poważnie i uważane za wiążące.
Błogosławieństwo, którego Jakub udziela Judzie, odzwierciedla wielkie znaczenie tego pokolenia w późniejszej historii Izraela. Jakub powiedział: twoja ręka na karku twych wrogów (w. 8). Fraza ta oznacza kontrolę nad nieprzyjaciółmi lub poddanie ich sobie. Jest to zapowiedź panowania Dawida, z którego rodu wywodzi się Jezus.
Gdy podczas czytania lub słuchania słowa Bożego pojawiają się wątpliwości i pytania, to jest to znaczący znak, że Bóg chce prowadzić z nami głębszy dialog i mobilizuje nas do szukania odpowiedzi. Już pierwsi chrześcijanie analizowali starotestamentalne księgi szukając potwierdzenia, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem. I znajdowali w wielu miejscach pozytywną odpowiedź. Prorok Izajasz mówi: Szukajcie Pana, kiedy daje się znaleźć, wzywajcie Go, kiedy jest blisko! (Iż 55,6). Jest to zachęta do ciągłego i wytrwałego szukania Boga i bycia z Nim w dialogu – zwłaszcza teraz w Adwencie.

Komentarz do psalmu

W Izraelu uważano króla za osobę odpowiedzialną za realizację sprawiedliwości Boga na ziemi. Idealny król to władca pełniący wolę Bożą, aby ład i sprawiedliwość zapanowały w całym jego królestwie. W Psalmie dwa razy pojawia się słowo szalom. Najczęściej tłumaczy się je jako „pokój”, ale jego znaczenia to także „dobrobyt”, „zdrowie”, „pomyślność kraju i zamieszkującego go ludu”. Słowo szalom opisuje idealny stan, w jakim człowiek może się znajdować, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Jest to dar pochodzący od Boga. Jednak – jak słyszymy w psalmie – lud modli się za króla, aby sprawiedliwie przekazywał i zapewniał ten dar pokoju wszystkim poddanym – zwłaszcza biednym i potrzebującym.
Warto zwrócić uwagę na głębię słowa szalom w kontekście pozdrowienia w judaizmie i islamie (salam). Także chrześcijanie pozdrawiali się sformułowaniem Pokój z tobą! Wielokrotnie słyszymy też to sformułowanie w liturgii. Niech zatem i w nas zagości prawdziwy, Boży szalom – stan pokoju, dobrobytu i zdrowia! Ale pamiętajmy też – jak mówi refren psalmu ¬– że pełny Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie!

Komentarz do Ewangelii

Słuchając dzisiejszą perykopę z Ewangelii wg Mateusza możemy pomyśleć: jakie to nudne! Po co Ewangelista wymienia tyle imion, które nawet trudno jest przeczytać???
Przytoczony rodowód Jezusa jest gatunkiem literackim zwanym genealogią, z którą dość często mamy do czynienie w Biblii (w Starym Testamencie – 24 razy). Podają one pochodzenie od strony ojca. W Izraelu mają wielkie znaczenie, ponieważ jednostka mogła egzystować tylko dzięki przynależności do swojego rodu. Szczególnie ważne jest to w przypadku Jezusa. Od strony historycznej często są niedokładne i niepełne, ale od strony teologicznej mają wielkie znaczenie. Mateusz dzieli rodowód Jezusa na trzy części po czternaście pokoleń i wiedzie czytelnika poprzez króla Dawida, jako jeden z punktów kulminacyjnych historii Izraela, dalej przez wygnanie babilońskie (największy upadek) aż do pełni czasów danej wraz z narodzeniem Mesjasza Jezusa. Autor stara się poprzez przodków Jezusa udowodnić, że jest On Synem Dawida i wypełnia mesjańskie oczekiwania Izraela. Tytuł Syna Dawida odnosił do Jezusa również Kościół pierwotny (Rz 1,3n; 2Tm 2,8), podkreślając tym samym autentyzm Jego mesjańskiego posłannictwa.
Czasami mówimy, że ktoś trafił jak Piłat w Credo. W tej genealogii „po mieczu” znalazło się pięć kobiet: Tamar, Rachab, Rut, wdowa po Uriaszu (Batszeba) oraz Maryja. Każda z nich była dość szczególną osobą i nie koniecznie pochodziła z narodu Bożego wybrania.
Tamar – przypuszczalnie Kananejka – była synową Judy, a po śmierci męża Era wg zasady lewiratu została żoną jego brata Onana. I to małżeństwo pozostało bezdzietne. Po latach Tamar podstępnie uwiodła Judę, z którym miała bliźniaki, a jeden z nich – Fares – był przodkiem Dawida.
Z kolei Rachab była kananejską nierządnicą z Jerycho, która dała schronienie izraelskim zwiadowcom. Spotkała ją za to nagroda, a prawdopodobnie z powodu jej gościnności Mateusz umieścił jej imię w rodowodzie Jezusa, dając do zrozumienia, że usprawiedliwienie pochodzi nie tylko z wary, ale i z uczynków z niej płynących.
Burzliwa historia Rut została opisana w księdze niosącej jej imię. Była Moabitką, ale po śmierci męża udała się wraz ze swoją teściową do Betlejem. Tam za sprawą związku lewirackiego została żoną Booza i urodziła syna Obeda – dziadka Dawida. Była zatem prababką Dawida.
Batszeba była żoną Uriasza Chityty, którą uwiódł Dawid. Choć prawowitym następcą Dawida powinien być Adoniasz, to jako królowa matka wpłynęła na jego decyzję o wyniesieniu na tron ich syna Salomona.
Choć wydaje się, że wśród tych kobiet tylko Maryja jest wybrana przez Boga i zachowana od trudnej historii rodzinnej, to jednak Pan potrafi z każdej sytuacji i osoby wyciągnąć dobro! Dzisiaj teolodzy próbują interpretować obecność tych czterech kobiet jako zapowiedź otwartości Kościoła na każdą ludzką historię – także tę trudną.

Komentarze zostały przygotowany przez Andrzeja Kosińskiego

źródło: mateusz.pl

 Mądrości Najwyższego, która zarządzasz wszystkim mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.

Módlmy się.

(Ps 72 (71), 1-2)
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie