Z Ewangelii na każdy dzień – 16 grudzień

Pierwsze czytanie:

 (Lb 24, 2-7. 15-17a)
Gdy Balaam podniósł oczy i zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go duch Boży i zaczął głosić swoje pouczenie, mówiąc: "Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu: Niby szerokie doliny potoków, niby ogrody nad brzegami strumieni lub niby aloes, który Pan sadził, niby cedry nad wodami. Płynie woda z jego wiader, a zasiew jego ma wilgoć obfitą; król jego wiele mocniejszy niż Agag, królestwo jego w górę wyniesione". I wygłosił swoje pouczenie, mówiąc: "Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, a w wiedzy Najwyższego ma udział, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: Wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło".

Psalm:

(Ps 25 (24), 4-5. 6 i 7bc. 8-9)
REFREN: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Aklamacja (Ps 85 (84), 8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.

Ewangelia:

 (Mt 21, 23-27)
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: "Jakim prawem to czynisz? i kto Ci dał tę władzę?" Jezus im odpowiedział: "Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?" Oni zastanawiali się między sobą: "Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka". Odpowiedzieli więc Jezusowi: "Nie wiemy". On również im odpowiedział: "Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Liturgia Słowa trzeciego tygodnia Adwentu tradycyjnie rozpoczyna się od błogosławieństwa i pouczenia Balaama dla Izraela. Był on wieszczem i wróżbitą cudzoziemskim o niejasnym pochodzeniu. Balak – syn króla Moabu – przekupił chciwego Balaama, żeby ten przeklął Izraelitów. Jednak wbrew ludzkim oczekiwaniom Bóg używa go, aby błogosławił Izraelowi i wypowiedział proroctwo o „Gwieździe z Jakuba” i przyszłym „berle Izraela”, które uważane jest za proroctwo mesjańskie. Słowa te zostały wypowiedziane prawdopodobnie w XIII w. przed Chr. dlatego Balaam mówi: Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, oglądam go, ale nie z bliska! Jakże dalekosiężne są myśli i zapowiedzi Boga!
W tym krótkim fragmencie Balaam powtarza dwukrotnie: wypowiedź człowieka o bystrym spojrzeniu, wypowiedź tego, który słyszy Boże słowa, i ogląda wizje Wszechmocnego. Wierzący poprzez chrzest włączeni są w misję kapłańską, królewską i prorocką Jezusa Chrystusa. To wielka godność a zarazem zadanie, które przed nami stawia Bóg. Misję prorocką wypełniamy głównie przez ewangelizację. Prawdziwy apostoł szuka każdej, nawet najmniejszej okazji, aby przepowiadać Chrystusa słowem i czynem, jak potrafi najlepiej, na ile starczy mu sił i umiejętności. Powyższe słowa Balaama o bystrym spojrzeniu, o usłyszeniu słowa Bożego oraz oglądaniu wizji Wszechmocnego wydają się pomocną wskazówką jak przygotowywać się i otwierać na misję głoszenia Ewangelii w naszym życiu.

Komentarz do psalmu

Psalm 25 przypisywany jest samemu Dawidowi, który odmawia swoją najpobożniejszą modlitwę, w której prosi o odpuszczenie popełnionych grzechów i o łaskę pomocy w codziennym życiu. Teodoret z Cyru uważa, że psalm ten jest wzorem modlitwy, w której wielokrotnie Dawid prosi Pana o wskazanie właściwej drogi. We współczesnym świecie ludzie często chcą chodzić swoimi drogami, takimi, które wydają się łatwe i skutecznie prowadzącymi do celu. W rzeczywistości są one zawiłe i często prowadzą w ślepe zaułki. To nic nowego - prorok Izajasz mówi: Bo moje myśli nie są waszymi myślami, a wasze drogi nie są moimi drogami (Iz 55,8). Pobożni Żydzi podkreślają, że tylko Bóg może ukazać właściwą ścieżkę życia, a przykazania nie są uciążliwe, gdyż są jak znaki drogowe wskazujące, co należy lub czego nie należy robić, aby nie zejść z Bożej drogi. Wołajmy słowami psalmu: Pan jest dobry i prawy, wskazuje drogę błądzącym. Pokornych prowadzi ku sprawiedliwości, pokornym wskazuje drogę.

Komentarz do Ewangelii

Pytanie kapłanów i starszych ludu: Jakim prawem to czynisz? de facto odnosi się nie tylko do nauczania Jezusa w świątyni, ale także do wydarzenia z dnia poprzedniego. Wtedy to Jezus wypędził z dziedzińca świątynnego wszystkich sprzedawców i kupujących oraz uzdrawiał chorych, a dzieci, które tam były wołały Hosanna Synowi Dawida. Kapłani oburzyli się głównie na te słowa z Psalmu Ósmego (8,2). Pytali, jakim prawem pozwalasz, aby dzieci używały wobec Ciebie tytułu mesjańskiego? Jest to bezpośrednie nawiązanie do faktu, że w Jezusie wypełniło się proroctwo dane Dawidowi, iż z jego potomstwa będzie wywodził się Chrystus, doskonały i wieczny król Izraela (2 Sm 7,11-16). Sam Jezus pozwalał, aby tak do Niego się zwracano (np. Mt 9,27; 21,9), choć w niektórych sytuacjach ukrywał swoją godność, aby uniknąć utożsamienia Go z politycznym wyzwolicielem oczekiwanym przez Żydów (np. Mk 1,40-45).
Zapewne owi arcykapłani i starsi ludu przez noc zastanawiali się, jak sprawdzić wiarygodność Jezusa i odkryć źródło Jego posłannictwa. Zdecydowali się na bezpośrednie pytania: Jakim prawem to czynisz? Kto Ci dał taką władzę?. Jezus, widząc ich przewrotność, zadał im pytanie o Jana Chrzciciela: Skąd pochodził chrzest Jana? Z nieba czy od ludzi?. A był on uważany za proroka i cieszył się wielkim szacunkiem ludu. Zwierzchnicy narodu odrzucili jednak Jana, twierdząc, że jest oszustem. Odpowiadając na pytanie Jezusa o pochodzenie chrztu Janowego ponad prawdę przedłożyli jednak swoje bezpieczeństwo i obronę własnego autorytetu, o czym świadczy szukanie wymijającej odpowiedzi na to pytanie. Mówiąc Nie wiemy, wykazali swoją niekompetencję w religijnym przywództwie narodu, a równocześnie potwierdzili autorytet Jezusa.
Stwierdzenie nie wiem może mieć i w naszym życiu dwa znaczenia. Jedno: prostolinijne oświadczenie, że faktycznie czegoś nie wiem, a drugie: mówię nie wiem, bo chcę ukryć mój pogląd na dany temat i zobaczyć, co mówią inni. To taka postawa wycofana i zachowawcza. Jezus wzywa nas jednak do życia wg zasady: Niech wasza mowa będzie: tak – tak, nie – nie, a wszystko ponad to – pochodzi od Złego (Mt 5,37).

Komentarze zostały przygotowany przez Andrzeja Kosińskiego

źródło: mateusz.pl

  (Ps 85 (84), 8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.

Módlmy się.

(Ps 25 (24), 4-5)
Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami