Ewangelia na każdy dzień (27 czerwiec)

Pierwsze czytanie:

 (Rdz 13,2.5-18)
Abram był bardzo zasobny w trzody, srebro i złoto. Lot, który szedł z Abramem, miał również owce, woły i namioty. Kraj nie mógł utrzymać ich obu, bo zbyt liczne mieli trzody; musieli więc się rozłączyć. Gdy wynikła sprzeczka pomiędzy pasterzami trzód Abrama i pasterzami trzód Lota, rzekł Abram do Lota: „Niechaj nie będzie sporu między nami, między pasterzami moimi i pasterzami twoimi, bo przecież jesteśmy krewnymi. Wszak cały ten kraj stoi przed tobą otworem. Odłącz się ode mnie. Jeżeli pójdziesz w lewo, ja pójdę w prawo, a jeżeli ty pójdziesz w prawo, ja w lewo”. Wtedy Lot, spojrzawszy przed siebie, spostrzegł, że cała okolica wokół doliny Jordanu aż do Soaru jest bardzo urodzajna, była ona bowiem jak ogród Pana, jak ziemia egipska, zanim Pan nie zniszczył Sodomy i Gomory. Lot wybrał sobie zatem całą tę dolinę Jordanu i wyruszył ku wschodowi. I tak rozłączyli się obaj. Abram pozostał w ziemi Kanaan, Lot zaś zamieszkał w owej okolicy, rozbiwszy swe namioty aż po Sodomę. Mieszkańcy Sodomy byli źli, gdyż dopuszczali się ciężkich przewinień wobec Pana. Po odejściu Lota Pan rzekł do Abrama: „Spójrz przed siebie i rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze. Twoje zaś potomstwo uczynię liczne jak ziarnka pyłu ziemi; jeśli kto może policzyć ziarnka pyłu ziemi, policzone też będzie twoje potomstwo. Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz; tobie go oddaję”. Abram zwinął swe namioty i przybył pod Hebron, gdzie były dęby Mamre; osiedliwszy się tam, zbudował ołtarz dla Pana.

Psalm:

(Ps 15,1-5)
REFREN: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie

Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie?
Kto zamieszka na Twej górze świętej.
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu.

Kto swym językiem oszczerstw nie głosi,
kto nie czyni bliźniemu nic złego,
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę,
ale szanuje tego, kto się boi Pana.

Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej,
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Aklamacja (Ps 25,4b.5)
Naucz mnie, Boże mój, chodzić twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie, według Twych pouczeń.

Ewangelia:

 (Mt 7,6.12-14)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie dawajcie psom tego co święte i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami i obróciwszy się, was nie poszarpały. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy. Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Konflikt, który wybuchł między pasterzami Lota a pasterzami Abrama i dotyczył pastwisk, ujawnił postawę Abrama. Czytając tekst, zauważamy trzy ruchy Abrama wobec konfliktu, to one zadecydowały o pokojowym rozwiązaniu: 1. Dystans do konfliktu, zrozumienie tego, że konflikt jest pomiędzy pasterzami a nie Lotem i Abramem. 2. Ani Abram, ani Lot nie podsycają konfliktu pasterzy, nie czynią go swoim, nie pozwalają na to, by zaistniały konflikt poróżnił ich. 3. Pokojowe nastawienie Abrama, które było tu kluczowe. Owszem, konflikt wybuchł, ale Abram nie nastawiał się na udział w nim i eskalację. To widać w słowach Abrama: Nie spierajmy się między sobą i nasi pasterze niech się nie spierają. Przecież jesteśmy braćmi.
Te trzy punkty są bardzo ważne i mogą być przydatne nam, gdy popadniemy w konflikt, zwłaszcza gdy ktoś wywoła go i nas w ten konflikt wmanewruje lub będzie oczekiwał od nas stronniczości. Nie lubimy, gdy ktoś wywiera na nas presję, bo to powoduje dyskomfort, odczuwanie osaczenia i przymuszanie do rezygnacji z naszej własnej oceny zdarzeń i wyboru wobec niej. Abram i Lot pozostali odporni na konflikt pasterzy. Obiektywnie i z dystansem ocenili, że obaj mają liczne stada i te stada nie mieszczą się na wspólnych pastwiskach. Koszty rozwiązania konfliktu przyjęli po równo – jeżeli ty pójdziesz w prawo, ja pójdę w lewo, idą w przeciwną stronę, nikt nie zostaje na miejscu konfliktu. Ujmuje nas szlachetność Abrama. Najpierw przygarnął Lota, gdy został bez ojca, a następnie dąży do zachowania pokoju z nim. Ustępuje pierwszeństwa w wyborze, chociaż jako przywódca miał prawo wybrać pierwszy, w którą stronę pójdzie, a nawet zadecydować, kto, w którą stronę idzie. Jednak tego nie uczynił. Zostawił pierwszeństwo wyboru Lotowi. A Lot, jak mówi tekst, zobaczył, że kraina Jordanu była lepsza, więc wziął ją dla siebie, bez skrupułów zostawiając Abramowi gorszą część. Abram zaakceptował taki stan rzeczy. Na tym jednak nie koniec tej historii. Mimo że ziemia wybrana przez Lota była bardzo ładna, urodzajna, to jednak okazało się, że jej mieszkańcy byli źli, co sprawiało, że Lotowi nie mieszkało się tam dobrze. Zamieszkanie w krainie, którą sam wybrał, przysporzyło mu poważnych kłopotów. W przeciwieństwie do Lota Abram wraz z ziemią otrzymał Boże błogosławieństwo, co zapewniało mu powodzenie i rozwój. I może właśnie o to chodzi w naszym życiu, byśmy wybierali nie tyle ładnie wyglądające „ziemie”, co te ziemie, te sytuacje i tych ludzi, wraz z którymi otrzymujemy to, co najcenniejsze, czyli Boże błogosławieństwo.

Komentarz do psalmu

Jest to psalm wyrażający tęsknotę za tym, by zamieszkać w przybytku Pana, na Jego świętej górze. Autor zadaje pytanie o to, komu będzie to dane, i odpowiada, że temu, kto spełni określone zasady, które są związane z moralnością. Autor mówi o nienagannym postępowaniu, o czynieniu sprawiedliwości, mówieniu prawdy, nieczynieniu zła bliźnim i o szacunku do sąsiada. Wyraźnie odróżnia złoczyńcę od człowieka bojącego się Pana i nie zgadza się na wyrażanie akceptacji dla postępowania złoczyńców. Wspomniani bojący się Pana są ludźmi, których lęk polega na tym, by Pana nie stracić, by nie zejść z Jego drogi. Kolejną wytyczną jest postawa dotrzymywania przysięgi, nawet jeśli byłaby ona niekorzystna dla składającej ją strony. Jak to miało miejsce w przypadku Abrama przy wyborze ziemi przez Lota. Abram był gotowy na straty, gdy dał pierwszeństwo wyboru Lotowi, i o taką postawę chodzi, byśmy byli gotowi do straty ze względu na Boga, by pozostać wiernymi Jego zasadom. W psalmie jest też mowa o tym, by nie pożyczać pieniędzy na lichwę, to znaczy na procent, czyli, by nie oczekiwać korzyści z tego, że komuś będącemu w trudnej sytuacji pomogło się. Kolejny wątek to odporność na przekupstwo przeciw niewinnemu. Zakończeniem psalmu są słowa mówiące o stałości w praktykowaniu tych zasad. Stałość jest możliwa wtedy, gdy mamy odpowiednią dojrzałość psychiczną i przekonanie co do słuszności Bożych zasad.

Komentarz do Ewangelii

Zwróćmy uwagę na pierwsze zdanie dzisiejszej Ewangelii. Rozpoczyna się ona jednoznacznie: jest coś, co jest święte i drogocenne i to coś domaga się dbałości i szczególnego traktowania. To coś święte, nie jest dla wszystkich: Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały. Jak wynika z tego tekstu święte nie jest dla wszystkich, ale nie z uwagi na to, że ktoś został wykluczony, ale z uwagi na to, że ten ktoś nie ceni daru i nie szanuje go. Warto zauważyć, jak funkcjonuje określenie święty w nauczaniu Jezusa zapisanym w ewangeliach. Święty to przede wszystkim Osoba, i Jezus w licznych sformułowaniach mówi tak o Duchu Świętym, np. Mt 12,32; 28,19; Mk 1,8; 3,29; 12,36; 13,11; Łk 11,13; 12,10 i 12; J 14,26; 20,22 oraz mówi tak o Ojcu w J 17,11, są też określenia, które odnoszą się do Jezusa, gdzie On jest nazywany Świętym i ma to miejsce np. w Ewangelii Jana : A my uwierzyliśmy i przekonaliśmy się, że Ty jesteś Świętym Boga (J,6,69), czy w Ewangelii Łukasza (Łk 4,34), czy Marka: Wiem, kim jesteś: Świętym Boga (Mk 1,24). Warto dodać, jako ciekawostkę, że w oczach Heroda Jan Chrzciciel był święty (Mk 6,20). Zatem przesłanie dzisiejszej Ewangelii jest takie, że nauczanie Jezusa ma jasno określone zasady i cel. W tym przypadku celem jest dbałość o szacunek do tego, co jest święte, czyli do tego, Kto jest Święty, a zasada odnosi się do tego, że są granice dla głoszenia Bożego słowa, i tą granicą jest postawa adresata, który świadomie profanuje Boże słowo. I ostatni wątek, to troska Jezusa o osobę głoszącą słowo Boże, o jej dobro, o to, by nic jej się nie stało w przypadku, gdy świnie ją zaatakują i podepczą. Świnia nie jest tu przypadkowa, ponieważ w narodzie żydowskim miała bardzo złe skojarzenia, była uznawana za zwierzę nieczyste.

Komentarze zostały przygotowane przez s. dr Karmelę Katarzynę Sługocką OP

źródło: mateusz.pl

  (Ps 25,4b.5)
Naucz mnie, Boże mój, chodzić twoimi ścieżkami

Módlmy się.

 (Ps 25,4b.5)
Naucz mnie, Boże mój, chodzić twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie, według Twych pouczeń.

Red.