Ewangelia na każdy dzień (11.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 2, 36-41)
W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: "Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem". Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" – zapytali Piotra i pozostałych apostołów. "Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła". W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: "Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!" Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Psalm:

(Ps 33 (32), 4-5. 18-19. 20 i 22)
REFREN: Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.

Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei pokładanej w Tobie.

Aklamacja (Ps 118 (117), 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.

Ewangelia:

 (J 20, 11-18)
Maria Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?" Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?" Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę". Jezus rzekł do niej: "Mario!" A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni" , to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: "Widziałam Pana", i co jej powiedział.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Ognista przemowa świętego Piotra, którą usłyszeliśmy wczoraj, nie jest obojętna dla jego słuchaczy. Porusza ich aż do głębi serca. Tak wyraźne przejęcie się sprawą Chrystusa i Jego dziełem nie może być samym tylko działaniem człowieka. W tym wszystkim jest obecny Duch Święty, który uzdalnia Apostoła do dawania żywego świadectwa, ale także uzdalnia ludzi do jego przyjęcia. Czy Piotr zrobił coś wielkiego? Nie. On jedynie dawał świadectwo i napominał. Takie proste działanie przyniosło jednak dobre owoce. Tego dnia przyłączyło się do chrześcijan około trzech tysięcy dusz.
Ludzie, słuchając przemowy świętego, otwierali swoje uszy i serca. Wydarzenia zbawcze, o których się dowiedzieli, sprawiły, że te serca zaczęły kruszeć i otwierać się na wiarę. Wiara z kolei wywołała pragnienie przyjęcia chrztu.
A więc to serce, które kruszeje, pragnie konkretnych, przemieniających czynów, zmiany postępowania, stylu życia. Takie serce jest także przyczyną rozwoju Kościoła. Jakie jest nasze serce? Czy wsłuchuje się w świadectwa i napomnienia? Czy zapraszamy do niego Ducha Świętego, aby pomógł nam się przemienić? Pomyślmy też o naszym sercu z innej perspektywy – czy dzieli się z innymi świadectwem spotkania Chrystusa? Czy dzięki temu ktoś przyłączył się do grona uczniów Chrystusa?

Komentarz do psalmu

Psalm jest pięknym i bardzo jasnym podsumowaniem dzisiejszego czytania, mimo, że dzieli te teksty kilkaset lat.
„Słowo Pana jest prawe, a każde Jego dzieło godne zaufania” – gdyby tak nie było, dawanie świadectwa i napominanie nie przyniosłoby żadnych wymiernych skutków, a przecież pierwotny Kościół powiększył się o trzy tysiące dusz. Dzięki temu, że Słowo i dzieło Pana mają moc, ludzie są w stanie zwrócić się do Niego.
„Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, według nadziei pokładanej w Tobie”. Zaufanie Bogu owocuje przemianą postępowania i stylu życia. Jest to łatwiejsze, ponieważ wspomaga nas łaska Pana, a naszą motywacją jest nadzieja życia wiecznego, którą składamy w Bogu.
Psalm jest nadal aktualny. Zachęceni jego słowami, chciejmy otworzyć się na wielkie dzieła i słowa Boże oraz zaufać Mu całym sercem, a na pewno tego nie pożałujemy.

Komentarz do Ewangelii

Pomimo wielu trudności Maria Magdalena, która kochała swojego Mistrza, głosi radośnie, że Go widziała i co jej powiedział. Zwróćmy uwagę na to, że nie łatwo było jej dostrzec Jezusa. Przede wszystkim będąc przed grobem szuka zmarłego. Nie spodziewała się, że odnajdzie żywego. Jej nastawienie było zupełnie inne niż rzeczywistość. Po drugie, nie rozpoznała Jezusa w czasie rozmowy, ponieważ płakała. Jej oczy były zamglone przez łzy, dlatego nie potrafiła Go jasno i wyraźnie rozpoznać. Co więcej, była odwrócona tyłem do rozmówcy i ciągle patrzyła na grób w taki sposób, jakby chciała na siłę właśnie w tym miejscu odnaleźć Zbawiciela. Nie spodziewała się, że będzie obecny z innej strony.
Naszym zadaniem także jest ogłaszanie światu orędzia „widziałem Pana”, tak jak Maria. Najpierw jednak musimy Go zobaczyć. Warto dzisiaj pomyśleć, dlaczego jest to trudne do wykonania? Być może moje nastawienie do obecności Jezusa w moim życiu jest niewłaściwe? Albo coś mi Go przysłania, tak jak łzy niewiasty? A może szukam Go nie z tej strony i w nie w tych miejscach, w których On rzeczywiście działa?

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

źródło: mateusz.pl

(Ps 118 (117), 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.

Módlmy się.

 Oto jest dzień, który dał nam Pan, weselmy się, i radujmy się w nim

Red.