Ewangelia na dziś (12.10.2020)

Pierwsze czytanie:

(Ga 4, 22-24. 26-27. 31 – 5, 1)
Bracia: Napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej – na skutek obietnicy. Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar. Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: "Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem". Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

Psalm:

(Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5a i 6-7)
REFREN: Niech imię Pana będzie pochwalone

Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.

Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego.

 (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

(Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Paweł kreśli dwa obrazy, interpretując podstawową różnicę dzielącą dwóch synów Abrahama, Izmaela i Izaaka oraz ich matek Hagar i Sary: pierwszy jest synem niewolnicy, drugi - synem obietnicy. Warto jednak sięgnąć po poprzedzającą ten fragment perykopę, której nie czytamy w liturgii, gdzie Paweł przechodzi od teologicznych argumentów do osobistych rozważań: Dzieci moje, oto ponownie w bólach was rodzę (Ga 4,19a). Już raz zrodził ich do wiary przez nauczanie, gdy zajęli się nim w czasie choroby. Obecna sytuacja jest bardziej bolesna, bo ktoś próbuje ich od niej odwieźć, podważając jego autorytet apostolski i zobowiązując do przestrzegania Prawa. Bezradny: nie wiem, co z wami począć (Ga 4,20c), jak dzieciom, podaje wyraziste przykłady, obrazując duchowe rzeczywistości, jakie się za nimi kryją. Wraca do ojca wiary, Abrahama, którego dziećmi Galaci stali się przez chrzest i powinni być świadomi, że tym samym są jego dziedzicami według obietnicy, na mocy tej samej wiary w Chrystusa. Wezwani do wolności Bożych dzieci.
Nie możemy tracić tej świadomości także my, przykładając się do wypełniania litery, która zabija, a tracąc perspektywę Ducha, który działając w nas, obdarza życiem (por. 2 Kor 3,6). Wczytując się więc w słowa Pisma, prośmy o łaskę dostrzegania Tego, który przez nie przemawia.

Komentarz do psalmu:

Błogosławić imię Pana, to błogosławić Tego, którego to Imię utożsamia. Bóg sam niejako utożsamił się z imieniem, pod którym dał się poznać Mojżeszowi. Ono jest wyrazem Jego obecności. Błogosławić – sens tego zwrotu dobrze oddaje łacina: bene dicere, dobrze mówić o Tym, który stworzył niebo i ziemię, i tych, którzy ją zamieszkują, doświadczając Jego potęgi i miłosierdzia – to akt sprawiedliwości i obowiązek człowieka!

Komentarz do Ewangelii:

Och, jak bardzo wszyscy, począwszy od dzieci w wieku przedszkolnym, pilnują, by było sprawiedliwie! Uściślijmy: sprawiedliwie, czyli po równo. I najlepiej według naszej sprawiedliwości. Łukasz nie jeden raz napisał, że tłumy się gromadziły, bo słyszeli o znakach i cudach, jakich dokonał. Żądali znaków, chcieli je zobaczyć na własne oczy, zamiast słuchać Tego, który sam dla nich i dla nas stał się znakiem. Przyjrzyjmy się więc dokładniej Jonaszowi, który był skutecznym znakiem nawrócenia i miłosierdzia oraz Królowej z południa, nie szczędzącej trudów, by słuchać mądrości, jaką Bóg obdarzył Salomona. Zaufajmy Jezusowi, uwierzmy w Jego miłość i nie żądajmy, żeby to On nas słuchał.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA

źródło: mateusz.pl