Alfons Maria Liguori. Ojciec redemptorystów
Sarkofag św. Alfonsa Marii Liguoriego/fot. nadesłane (EB)
Alfons Maria Liguori urodził się pod koniec XVII wieku w bogatej rodzinie szlacheckiej. Studiował prawo cywilne i kościelne, po czym został adwokatem. Kilka lat później wbrew woli ojca wstąpił do seminarium.
Inne z kategorii
Ocalmy pamięć bohatera – apel o godne miejsce spoczynku majora Garczyńskiego!
Stary Polak — wspomnienia o ś. p. księdzu Romanie Kneblewskim
Księdzem został w wieku 30 lat. Aby służyć ludziom biednym i opuszczonym założył w Neapolu Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści). Mottem Zgromadzenia czyni słowa: „Copiosa apud Eum redemptio” (obfite u Niego odkupienie). Alfons był także muzykiem, malarzem, poetą i pisarzem. Napisał 111 dzieł z dziedziny duchowości i teologii. 21.500 wydań zostało przetłumaczonych na 72 języki. Najbardziej znane dzieła to: Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym, Modlitwa – środek zbawienia, Zjednoczenie z wolą Bożą, Wysławianie Maryi, Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu. Ponadto wygłosił ponad 500 misji i rekolekcji. Skomponował popularną we Włoszech do dziś kolędę „zstąpiłeś z gwiazd dalekich”.
Największym wkładem św. Alfonsa w życie Kościoła, jest jego Teologia Moralna. Św. Jan Paweł II w liście apostolskim Spiritus Domini napisał o niej: „jest wzniosłym dziełem nie tylko przez swój wysoki poziom doktryny i przez szczególne wyważenie osądów, ale także poprzez szczególne wyczucie duszpasterskie”.
Wszystkie dochody, jakie mu pozostawały dzięki skromnemu życiu, oddawał ubogim i fundacjom nowych placówek swojej kongregacji. Kiedy nastał głód, sprzedał sprzęty i naczynia domu biskupiego, aby za to kupić chleb dla głodujących. Jako biskup nie tylko nie zmienił surowego trybu życia, ale go nawet obostrzył, twierdząc, że teraz musi pokutować za swoich wiernych. Sypiał mało, jadł tylko zupę, chleb i jarzyny, nosił włosiennicę i kolczasty łańcuch, biczował się często do krwi. To odbiło się na jego stanie zdrowia. Oprócz dolegliwości fizycznych takich jak reumatyzm czy skrzywienie kręgosłupa doświadczał także pokus duchowych, oschłości i skrupułów. Zmarł 1 sierpnia 1787 r. w wieku 91 lat.
Jan Paweł II pisał o nim: „był mistrzem mądrości i ojcem w wierze”, „nauczycielem życia chrześcijańskiego” i „wielkim przyjacielem ludu”. Jest patronem zakonu redemptorystów; adwokatów, osób świeckich, spowiedników, teologów, zwłaszcza moralistów. W ikonografii przedstawiany jest w czarnej, zakonnej sutannie lub w szatach biskupich. Trzyma krzyż lub ma różaniec na szyi. Bywa, że stoi przy nim anioł z pastorałem i mitrą. Papież Pius VII beatyfikował go w 1816 roku, a papież Grzegorz XVI kanonizował w 1839 roku. Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 1. sierpnia – w dzień jego śmierci. Obecnie Zgromadzenie Redemptorystów liczy na świecie ok. 6 tys. duchownych.
Na podstawie: redemptor.pl, brewiarz.pl, wikipedia.org
Blanka Rusinek